DUNYo, SENDA NASIBAM BOR

Dunyo, senda nasibam bor:
Olajakman erta-kech.

Eng avvalo bir yurt istayman –
Tunlari sut bersin yig‘lagan go‘daklarga,
Shamollar esganida bayroqlari sochilsin.

Bir tulpor istayman men –
G‘irotdan uchqur,
Oq otdan uchqur,
Bo‘z otdan uchqur,
Uzan baxshi tilidan uchqur –
Yetib olay olislab ketganlarga.

Bir ko‘prik istayman men –
Ostidan yillar oqib o‘tsin,
Ustidan biz o‘taylik
Ayriliqqa qo‘l siltab.

Bir yurak istayman men –
Bayroq-bayroq qilib to‘g‘rasam uni,
Uzoqqa ketuvchilar qo‘llariga olsinlar.

Bir bayroq istayman men –
Yuragim sovuq qotsa kiyib olayin uni.

Bir tog‘ istayman men –
Qirralari uchli-uchli –
Qo‘nsin burgutlari yuragimning boshiga.

Bir chayla istayman men –
Og‘ochiga osib qo‘yay qilichim – g‘azabimni,
Ilib qo‘yay yeldan tez tulporim yuganini.

Bir umid istayman men –
Tuproqda, havoda, suvda,
Temirda, o‘tda toblansin.

Bir so‘z istayman men –
Qo‘lim meva tutkan butoqlardadir,
Mevalari pishib-pishib bol tortib
Men o‘lguncha yerga tushajak.

Dunyo, senda nasibam bor,
Olajakman erta-kech.

Ozarbayjonchadan Xurshid Davron tarjimasi