Davlat va jamoat arbobi, diplomat. 1903-1905-yillarda Popdagi, 1906-07-yillarda Qo‘qondagi rus-tuzem maktabida o‘qidi. 1909-1917-yillarda O‘sh va Jalolobod shaharlarida Bozorqo‘rg‘on va Qo‘rg‘ontepadagi pristavlarda kotiblarda kotiblik va tilmochlik qildi. 1917-yil noyabrida uni O‘sh shahar dumasiga a`zo qilib saylashadi.
I. Xidiraliyev 1919-yildan turli sovet idoralarida mas’ul lavozimlarda ishladi: Farg‘ona viloyati partiya qo‘mitasining kotibi (1920-21), Turkiston ASSR Yer ishlari xalq komissari (1922), Turkiston ASSR Markaziy Ijroiya Komiteti (MIK) raisi (1922-24). RSFSR Yer ishlari, federal komiteti Prezidiumi a’zosi (1923-24). Turkiston ASSRning RSFSRdagi muxtor vakili (1924-yil yanvar - noyabr). I. Xidiraliyev Turkiston respublikasi manfaatlarini himoya qilib, bolsheviklarning shovinistik siyosatiga qarshi kurashdi. Turkistondagi istiqlolchilik harakatiga xayrixohlik bilan qaradi. U “o‘n sakkizlar guruhi”ning tashkilotchilaridan biri edi (1925). Yer ishlari xalq komissari (1925) sifatida I. Xidiraliyev O‘zbekistonda yer-suv islohotini amalga oshirishda faol qatnashdi. Paxtakor dehqonlarni iqtisodiy jihatdan qo‘llab-quvvatlash, ijtimoiy himoya qilish tarafdori bo‘lgan. 1926-yilda u O‘zbekiston qishloq xo‘jaligi banki pravleniya raisi lavozimida ishladi. 
I. Xidiraliyev O‘zbekistonda yer-suv islohatini amalga oshirishda xalq komissari sifatida faol qatnashdi. U bolsheviklar tomonidan o‘tkazilayotgan “quloqlarni sinf sifatida tugatish” siyosatiga qarshi chiqqan edi. Paxtakor dehqonlarni iqtisodiy jihatdan himoya qilishda jonbozlik ko‘rsatdi.
Biroq mustabid tuzumning unga o‘tkazgan ruhiy tazyiqlari va doimiy ta`qib ostiga olishlari ta`sir qilmasdan qolmadi. I. Xidiraliyev 1928-yil Moskvadagi “Natsional” mehmonxonasida o‘z joniga suiqasd qildi. Moskvaning Vagankovo qabristonida dafn etilgan. I. Xidiraliyev vafotidan keyin, 1937-yildagi ommaviy repressiya davrida “xalq dushmani” sifatida qoralangan edi. Andijondagi ko‘cha, Qo‘rg‘ontepa tumanidagi maktabga I. Xidiraliyev nomi berilgan.