Bir bor ekan, bir yo‘q ekan, bir savdogar bor ekan. U uzoq safarga otlanibdi. Yo‘lda bir to‘da qaroqchilarga duch kelibdi. Shunda savdogar qaroqchilar boshlig‘iga:
— Agar sen mening uyimga borib, xotinimda qoldirgan boshqa narsalarni ham olib kelsang, barcha shartlaringga ko‘nardim, — debdi.
Shundan keyin qaroqchilar boshlig‘i uchta sherigini olib, savdogarnikiga bormoqchi bo‘libdi. Savdogar tayinlabdi:
— Xotinimga aytinglar, uyda to‘rt tup zo‘r daraxt bor. Shulardan uchtasini kestirsin, kallaklab, shoxlarini olib qolsin. Tanasini esa to‘rtinchi daraxtga bog‘lasin, to‘rtinchi daraxtga esa hecham tegmasin.
Qaroqchilar savdogarning uyiga yetib kelgach, u tayinlagan gaplarni xotiniga yetkazishibdi. Savdogarning xotini ularni yaxshi kutib olib, katta bazm qilibdi.
Mehmonlar may ichib, bir holatda bo‘lib, dam olayotganlarida savdogarning xotini ularning qo‘l-oyoqlarini bog‘lab tashlabdi. Uchtasini burnini qirqib, ko‘zlarini o‘yib, qo‘llarini kesibdi. To‘rtinchisiga esa tegmabdi, uchala o‘likni uning yoniga yuklab, aravaga o‘tqazib jo‘natibdi.
Savdogar esa qaroqchilar boshlig‘i yo‘qligidan foydalanib, u yerdan qochibdi va qolgan butun umrini xotini bilan tinch-totuvlikda o‘tkazibdi.