Buenos-Ayres nima?
Bu bizning kurashimiz tufayli o‘zimizga qaytarilgan mung‘aygan va saodatpesha Plasa de Mayo.
Bu olov labirinti va oldindan kutilgan xotirjamlik, bu so‘ngi damda qaerda bo‘lsak ham yetib keladigan kulbamiz, biz uchib keladigan shahar, uning ko‘chalari va muyulishlari.
Bu qachonlardir mening ajdodlarim qatl qilingan joy.
Bu salqin va soyalar to‘shalgan Xunin ko‘chasidagi ulkan daraxtlar.
Bu uzun xaroba ko‘chalar, unda har doim injiq g‘arb shamoli esib turadi.
Bu Kosmosni tutib turgan janub prichali.
Bu o‘n kunlar va tunlar men oldidan ketmagan eshik. O, men uni har doim eslayman.
Bu mening yerimga soyalari chayqalib turgan bronza bog‘lar. Kunning aylanishiga qarab yer uzra o‘rmalayotgan soyalar.
Bu o‘sha haykal ustiga yog‘ayotgan yomg‘irlar.
Bu Peru ko‘chasining qayrilma yo‘llari, Xulio Kesar Daboning ona qornidagi bolalarga aytayotgan gaplari: Tug‘iling mayli, ammo bu yerda sizni jinoyatchilik hayoti kutayotir.
Bu Elvira de Alviarning toza daftarlarga ortiq darajada didsizlik bilan yozilgan so‘zlari, uning oxir-poyoni ko‘rinmaydigan romanlari.
Bu ilgarigi urushlardan qolgan shpagalar, hozir hech joyda shuncha shpaga yo‘q, bu qancha umrlarning zavoli bo‘lgan xotiralar.
Bu qaysidir kunda, biz tashlab ketgan ayollar va qaysidir kun, bizni tashlab ketgan ayollar.
Bu Bolivar ko‘chasidagi haytovur ravoq va undagi Kutubxona.
Bu rangi unniqib o‘chgan pullar va vaqtinchalik berilgan mulklarning so‘lg‘in ko‘rinishlari.
Bu allaqachonlar vafot etgan Paul Grossasning o‘lmas pesasi.
Bu mening otamning yuz ifodasi aks etgan so‘ngi deraza.
Bu Sostradaniya kemasida men anglagan Masihning parchin etilgan va g‘ubor qoplagan yuzi.
Bu baland uy, unda men va xotinim Uitmenni tarjima qilgandik. U(agar Xudo xohlasa) hatto bu mamlakatda ham nufuz topa oladi.
Bu kupe oynasidan qarab turgan Lugones, u qandaydir yo‘qolgan shakllarning predmetlarini o‘ylayotgan bo‘lsa kerak. Biroq so‘zlarga boshqa nom kerak emas, axir bu eng so‘ni chora.
Bu kimsasiz kecha, xilvat xohlaganlar uchun ichkaridan berkitiladigan O‘n birinchi kafe, osuda Makedoniyadan kelgan Fernandes menga aytadi: o‘lim yo‘q narsa.
Men buni bu taxlit davom ettirishni xohlamayman, chunki bular men uchun haddan tashqari shaxsiy holatlar. Shahar haqida bichib-to‘qimoq uchun haddan tashqari alohida tasavvurlar.
Buenos-Ayres – bu boshqa ko‘cha, bir ko‘chaki, unda hech kim yurmaydi, u olmaning o‘zagi, bu mening so‘ngi kichkina kulbam, men uchun yopiq inshoat, mening dushmanim, umuman shunday bo‘lgan, mening(o‘z holicha) bag‘ishlov she’rlarim, eski kitob do‘koni, men unga qayta-qayta kelaman, bu dam yo‘qolayotgan, dam paydo bo‘layotgan kelajakning tanilmagan nigohi.
Bu markaz, chekka bir go‘sha, ko‘z ko‘rib orzu qilinmagan posyolka, ammo u na men uchun, na sen uchun.

Rus tilidan Sherzod Komil Xalil tarjimasi