Bir öksüz hayal gibi kaybettin gökyüzünü 
ve rüzgârları sesin bir çığ gibi kopardı 
sırdaşın baharlarla vurduğun canevimiz 
ceylân bakışlarını ve yıldızları sardı, 
bir öksüz hayal gibi kaybettin gökyüzünü. 

Yalnız senden sordular ürperen sabahları 
her saat benliğinde hissettiğin bıçaklar, 
durmadan ruhumuzu göklere süren çoban 
geçtiğin bütün yollar ve korktuğun saçaklar 
yalnız senden sordular ürperen sabahları.


HİKÂYE 

zaman yaprak sarısıydı o gün 
ve kadın ihanet doğurdu 
sedeften 
yedi bağbozumu yaşandı 
çığlık çığlığa 
yedi çağ devrilmişken 

zaman aksak yürüyordu o gün 
kan kırmızı olduğu söylense de 
yılan doğdu birden 
sular ağır ağır çekildi / yok düştü 
o gün 
pusuda karayeller 
bir alevi boğdu zarifce 
ve durdu 
salkımları beklermiş gibi durdu 
yedi gün uyumayan değirmen 


MARTI 

hasreti yumak yumak gurbet, çile yokuşu
sırtında bir kör bıçak gibi duruyor zaman
aşka hüküm giymiştir suların öksüz kuşu
kanatlarında hüzün başında kara duman

ne zaman yükseklerde, gökyüzünde süzülse
kubbe çöker üstüne deli poyrazlar eser
kendini avutsa da bir nebze yüzü gülse
koyu bir isyan gelir hayallerini keser

bakmayın neşesizdir çıkıverse de sesi
yüreği benim gibi heyulaları duyar
o yaşam çemberinde balıkçılar kölesi
ne kederinin sonu ne derdine ilaç var

öyle yaşar da gider kirlenmiş kıyılarda
ölüm onda bir özlem, ölüm nihai gerçek
diyorlar ki kayboldu aşkı engin sularda...
karasevda ona mı bana mı zor gelecek 


SANA BU KÖZÜ KALBİME ATMA DEMİŞTİM 

sana bu yollarda bekleme demiştim 
canevimi yakarsın. 
bir hastalık zuhur eder vakitsiz 
alır götürür beni... 
ateşin dolaşır da sonra damarlarımda 
içime ılık sular gibi akarsın 
ve bir yangın tâkip eder izini; 
her yanımı alevler sarar 
başucumda küllerime bakarsın. 
ne gözyaşın yetişir yardımıma 
ne yüreğini dolduran engin deniz. 

sana bu yolları gözleme demiştim 
canevinden yanarsın. 
içine hayaller düşer, 
saatler girer düşüncene...
gelmez deme bilinmez bir gün gelir 
yolların boş olduğunu görürsün 
içine korkular düşer, 
güzel demezsin böylece istesen de 
güzel demezsin yeşile, maviye, pembeye 
ve geçmiş sabahları anarsın. 
gecelerle sırdaş olan gözlerin 
hâtıralarına taşınır artık sessizce, 
kim bilecek sen mi üzgünsün, sen mi 
kim bilecek...yoksa zaman mı üzgün. 


GÖZLERİN YAKIYOR DENİZLERİMİ 

sana güneşimi getirdim leylâ 
yıldızlara uçsuz merdiven saldım 
bırak oyalanma mehtâpla, ayla 
hüzün dağlarından bir mevsim aldım 
sana güneşimi getirdim leylâ 

zaman bir bilge kuş gibidir, tanır 
ufukların kurnaz ayak izini 
anlatayım desem sözler ne sanır 
gönlümün kaynayan kor denizini 
zaman bir bilge kuş gibidir, tanır... 

bu suç edası ne bakışlarında 

eylül sanki yorgun düşen gözlerin, 
bakarsın durulur hırçın denizler 
şiir bağlarından ayrıldı yerin 
kalbin bulut olur rüzgârla gider 
eylül sanki yorgun düşen gözlerin 

leylâ güneşimi getirdim sana 
anla ki senindir bu kanlı şafak 
bir derviş ruhuyla geldim kapına 
yürek sürgünümü aşmış her yasak 
leylâ güneşimi getirdim sana. 


SÜRGÜN 

Sevdiğim, umutlar bahara benzer 
Gönül bilinmez bir diyara benzer 
Arzular en yaman ağyâra benzer... 
Uğrunda arzunun girgini oldum 

Hırçın derya idim kurudu suyum 
Coşkun ırmak idim değişti huyum 
Sel oldum dağıldı gitti sağduyum 
Ve ben suların en durgunu oldum 

Ovaları aştım, çölleri aştım 
Hayalin bürüdü yolumdan şaştım 
Bulamadım seni boşa dolaştım, 
Gezgin vakitlerin dargını oldum 

Dediler ki unut her şey geçiyor, 
Kimi zehir kimi şerbet içiyor, 
İnsan ne ekerse onu biçiyor... 
Bütün hasatların kırgını oldum 

Söylenecek söz çok, yetmedi zaman 
Zindanlara girdim bitmedi zaman 
Yokuşlarda kaldı gitmedi zaman 
Çağların ak saçlı yorgunu oldum 

Yaşım otuz değil yüzyetmiş gibi 
Aklım ölçüsünü kaybetmiş gibi 
Bitmez sandığımız yol bitmiş gibi; 
Dipsiz kuyuların sürgünü oldum 

Yıllarca dağlarda aradım seni 
Sokaklar geçmeye koymadı beni 
Nihayet sırtıma giydim kefeni 
Sadık toprakların vurgunu oldum.

HASRET

sensiz olmak çok zormuş / çok zormuş sensiz olmak 
sözcükler anlatamaz; kuvvetsiz kalır dilim, 
isterim gözlerinin ışığında kaybolmak 
yüzünü bulutlara nakşederek, sevgilim 

ne zaman baksam güne / ne zaman güne baksam 
martıların izini sürerim deli gibi 
gökyüzünde süzülsem, uçsam gölgene aksam 
yine uzak gibisin canevimin sahibi. 

akşamlar çetin burda / burda akşamlar çetin 
yalnızlığın tütsülü kokusu ecel taşır. 
efkâr çeşmesi artık yüreğimde hasretin, 
bu özlem ateş dansı; yangın taşır, sel taşır…


ŞİİR

Yürekler kuşatan sihirli ışık, 
Sözcüklerin umut yüklü bestesi 
Hisler ötesinde dolaşan çığlık 
Mevsimlerin sesi, çağların sesi 

Söz doğdu sen doğdun kelimelerde, 
İnkâr etme, harfler senin bineğin! 
Bazen karanlığa çekilen perde 
Bazen sözcüsü ol kutlu dileğin. 

Yücelerden bir dağ seç artık bana, 
Yıldızları topla ellerime ver! 
Bin âhenk kuşunun kanatlarına; 
Ya gel…Ya tasından iksirler gönder! ..


KABİR

Gün olur gözlerin kapanır birden
Bakarsın toprağa girmişsin bile…
Erirken her zerren yalvarsan da sen
An gelmiştir artık her şey nâfile

Zaman durur o an ve sen sahipsiz
Bağlı kalırsın bir karanlık yere,
O çukur çok dardır, o çukur dipsiz;
Ağlarsın orada geçmiş günlere…

Dersin ki: Meğer ne aptalmışım ben
Harcadım ömrümü, şu kadar yılı…
Bilirim dönüş yok bu korkunç yerden;
Bir yer ki ölümden daha sancılı.

Bir yetim xayol kabi tark etding ko’k yuzini,
Va sasing faryod bo’lib, shamollarni ko’chirdi.
Sirdoshing bahorlar-la sirdosh bo’lgan qalbimiz,
Ohu nigohlari va yulduzlar-la yuzlashdi.
Bir yetim xayol kabi tark etding ko’k yuzini.

Va sendan so’radilar hadik-la otgan tongni,
Har lahzada ko’ksingga sanchilgan ul pichoqlar.
Qo’ymasdan, ruhimizni ul kim, ko’kka quvlagan,
Sen yurgan ul so’qmoqlar, izn bermas yasoqlar,
Va sendan so’radilar hadik-la otgan tongni.


HIKOYA

hazon yaprog’i edi u kuni zamon
va ayol xiyonat tug’di
sadafdan
yetti zarpechak umrini yashab
faryod faryodiga
yetti mahal tusharkan qulab

zamon oqsar edi u kuni
qon qirmizi ekanligin bilsa-da
ilon tug’ildi birdan
suvlar teskari oqdi / yo’q qurib qoldi
u kun qorasovuq yashirin
olovga tashlandi
olovni bo’g’di
va to’xtab qoldi
to’xtab qoldi xivchinlarni kutayotgandek go’yo
yetti kun uxlamagan tegirmon 


OQCHARLOQ

Hasrati tugun-tugun, uchini topib bo’lmas,
O’tmas pichoq misoli payt poylar ortda zamon.
Ishqqa fatvo o’qiydi suvlarning yetim qushi,
Qanotlarida qayg’u, boshida qora tuman.

Yuksaklarda uchsa u, ko’k yuzida suzilsa,
Qubba cho’kar ustiga, daydi shamollar esar.
O’zini ovutsada, navnihol yuzi kulsa,
Bir qora isyon kelar, xayollarini kesar.

Qaramang, shodlik yo’qdir, tovushida, sasida,
Qalbi mening qalbimdek, bo’shliqlarni-da Sezar.
Qochib qayg’a ketar u – baliqchilarga tutqun,
Ha taqdirga nihoya, na dardiga shifo bor.

Shunday yashar-da ketar, xaroba qirg’oqlarda,
O’lim unga bir sog’inch, o’lim tasalli erur.
Deydilarki, ishqi ham cho’kib ketgan suvlarga,
Qora qismat unga ham va menga ham muqarrar.


NIGOHINGNI OTMA QALBIMGA

bu yo’llarda meni kutma degandim senga
jonimni o’rtab…
nogoh qolmay yuragim ushlab
meni olib ketmasin so’ngra…
otashing tutashib tomirlarimda
tanamda iliq suv kabi oqarsan
va bir yong’in ta’qib etar izidan
vujudimni yoqar olovlar
boshimda turib kullarimga boqarsan
na ko’z yoshing berar tasalli
na yuraging to’ldirgan sayoz bir dengiz

bu yo’llarga ko’z tikma degandim senga
joningni o’rtab
yuragingga xavotir kirar
soatlar kirar tushunchangga…
kelmas dema
muqarrar u kun kelar
ko’zing tushar kimsasiz yo’lga
vujudingni qo’llaydi qo’rquv
go’zal deyolmassan endi chin dildan
go’zal deyolmassan yashil, moviy, pushti ranglarni
va o’tgan tonglarni qo’msarsan
tunlar-la sirdosh ko’zlaring
xotiralar kitobin varaqlar jim-jit 
kim bilsin qayg’ulim senmi qayg’uli
kim bilsin… yoki bu zamon qayg’uli


KO’ZLARING YONDIRAR DENGIZLARIMNI

Senga quyoshimni keltirdim Laylo
hadsiz yulduzlarni poyingga to’shab
faqat ovunmagil mohtob-la, oy-la
alam tog’laridan bir mavsum oldim
senga quyoshimni keltirdim Laylo

Zamon misli burgut qilmagay pisand
ayyor ufqlarning oyoq izini
anglatayin desam so’zlarim ojiz
ko’ksimda qaynagan ishq dengizini
zamon misli burgut qilmagay pisand

Sentyabr horg’in ko’zlarni tuhsun
qaragil po’rtana dengizlar sokin
ilhom bog’laridan topmayin qo’nim
qalbing bulut bo’lib shamolda uchar
sentyabr horg’in ko’zlarni tuhsun

Laylo quyoshimni senga keltirdim
bu qonli shafaq ham endi seniki
bir darvish ruhiy-la qoshingga keldim
mahkum yuraklardan ketdi har taqiq
Laylo quyoshimni senga keltirdim.


YO'L 

Sevgilim, umidlar bahorga o'xshar,
Ko'ngil noma'lum bir diyorga o'xshar,
Orzular eng yoman ag'yorga o'xshar,
Ul ag'yor orzular qurboni bo'ldim.

Toshqin daryo edim, quridi suvim,
Jo'shqin irmoq edim, yo'qotdim yo'lim,
Sel bo'ldim, sahroga sochilib ketdim,
Va oxir ko'lmakka aylanib qoldim.

Vodiylardan oshdim, cho'llardan oshdim,
Xayollarim uchdi, manzilga shoshdim,
Seni topolmayin, yo'ldan adashdim,
Daydi fursatlarning mahzuni bo'ldim.

Dedilarki, unut, barchasi kechar,
Kimdir zahar, kimdir sharbatdan ichar,
Inson qismatida borini bichar,
Xirmonim shamolga sovurib bo'ldim.

So'zlayversam so'z ko'p, yetmaydi zamon,
Zindonlarga kirdim, bitmadi zamon,
Ungurlarda qoldim, ketmadi zamon,
Damlarning oqsochli yo'lchisi bo'ldim.

Yoshim o'ttiz emas, go'yo yuz yetmish,
Aqlimni boy bedrim, go'yo xayf ketmish,
Yo'l yurmayin hali, yo'llarim bitmish,
Tubsiz o'pqonlarning asiri bo'ldim.

Yillarki tog'lardan axtardim seni,
So'qmoqlar yo'l bermay, qiynadi meni,
Nihoyat, jasadim kiydi kafani,
Sodiq tuproqlarning g'aribi bo'ldim.

Sevgilim, umidlar bahorga o'xshar...

HASRAT

Sensiz endi ko'p og'ir ko'p og'ir endi sensiz
so'zlar anglata olmas quvvatsiz qolur tilim
ko'zlaring dengiziga tomchidek singib ketsam
yuzingni bulutlarga naqsh etib sevgilim

Qay zamon kunga boqsam kunga boqsam qay zamon
chag'alaydek charx urib bo'zlayman darvish kabi
ko'k yuzida uchsam men misli ko'lankang bo'lib
sendan olislab ketmay ey qalbim sohibi

Oqshomlar mahzun bunda bunda oqshomlar mahzun
yolg'izlik sharobidan ajalning hidi anqir
qayg'u bulog'i toshar yuragimda hasrating
bu sog'inch otash raqsi u yong'indir, u seldir...


SHE’R

Yuraklarda yonar ishq alangasi,
So’zlarda-chi mangu poydor umid.
Hislar uzra yangragan faryod,
Mavsumlarning sasi, damlarning sasi.

So’z tug’ildi, sen esa tug’ilding so’zdan,
Inkor etma sen harflardan yaralding.
Ba’zan qora tunga to’silgan parda,
Ba’zan qutlug’ so’zi qutlug’ tilakning.

Yuksaklardan bir tog’ tanlagin menga,
Yulduzlarni to’pla, qo’llarimga qo’y.
Ming ohang qushining qanotlarida
Kelaqol, kel… qayg’ung sharobidan qo’y.


QABR

Payt kelar ko’zlaring yumilar birdan,
Qaraysan, tuproqqa ko’milgan taning.
Erirkan har zarrang, yolvorsang-da sen,
Hamasi behuda, nafsizdir doding.

Vaqt o’tmas qabrda, sen esa yolg’iz,
Qorong’u lahadda yotarsan jonsiz.
Lahad-chi juda tor va behad tubsiz,
Yig’larsan behuda o’tgan kunlarga.

Dersanki, shunchalar axmoq edim-mi,
Umrim shu qadar o’tdi behuda.
Bilarman, qaytish yo’q bu dahshat yerdan,
Bir joyki, qo’rqinchli o’limdan ko’ra.

Tarjimonlar: Jabbor Eshonqul va 
G'aybulla Boboyorov